კაცობრიობის მთელი სევდა გულში ჩამიწვა,
და როგორც მგელი, მარტოხელა, შევყმუი მთვარეს,
ნაჭრილობევი იარები ისევ ამეწვა,
თითქოს ვუსმენდე პრელუდიას ყალბსა და მდარეს.
მტკივა რიონი, ალაზანი, ენგური მტკივა,
სულისშეძვრამდე მენატება მამული ჩემი,
ღმერთმა, ვიცი, რომ მიტოვება არ მაპატია,
ამიტომ მესმის ყოველ ღამე ტირილი მერცხლის.
No comments:
Post a Comment