მონატრების ლურჯ ყვავილებს ქარი ფანტავს
და სახეზე ცრემლის წვეთად მეკიდება,
აქოჩრილი ზღვის ტალღები ჩემს გულს ხატავს,
მალე ზეცაც თავსხმა წვიმად ატირდება.
უთავბოლო მოლოდინში გავილიე,
მაინც გელი, ვერა ვტოვებ შენზე ფიქრებს,
ჩემო გულო, ნეტავ რატომ გაილიე,
ჯერ ხომ კიდევ წინ გიფენენ წითელ ტიტებს.
No comments:
Post a Comment