ათიოდე წლის წინ, როცა ლექსების წერას სერიოზულად მოვკიდე ხელი, ჩემი ლექსების შესაფასებლად მზია ხეთაგურთან გამაგზავნეს. მან გადახედა ჩემს ნაცოდვილარებს და მითხრა, რომ შენი პოეზია იმის დასტურია, რომ დიდ ასაკშიც შეიძლება დაიწყო წერა და კარგი ლექსები გამოგივიდეს. გააგრძელე და აუცილებლად მიაღწევ სიმაღლეებსო. მისი სიტყვები ჩემთვის სტიმული იყო, მართალია მწვერვალებისთვის ჯერ არ მიმიღწევია, მაგრამ ვცდილობ, რაღაცას ვჯახირობ. ერთ ლექსზე მიმითითა, ერთი ცნობილი პოეტის ლექსის მოტივებზე იყო დაწერილი, მითხრა, არასოდეს წერო სხვა პოეტების ლექსების მოტივებზე, შენი ლექსი მხოლოდ შენი უნდა იყოსო. ახლა გამახსენდა ეს სიტყვები, როცა ვხედავ, რა ხშირად ხდება სხვადასხვა ავტორების ლექსებიდან სტროფების შეკოწიწება, ხელოვნური ლექსების შექმნა, ის კი არა და, დღეს ასე შეკოწიწებული ზღაპარიც კი წავიკითხე. გაოცებული დავრჩი. სულ ნუ დაწერ, ჩემო ბატონო, ჩინ-მენდლები ჩამოგერთმევა თუ რა არის გადამღერება, გადმომღერება ძველი ლექსების, სიმღერების, შენი შექმნა, არ ჯობია?! მაგრამ ხალხს სახელის მოხვეჭა სწყურია, როგორ და რა გზით, აღარ დაეძებს. წესიერებისკენ მოგიწოდებთ ზოგიერთებს, პატივცემულებო! .
No comments:
Post a Comment