მე შენს სულეთში მოვყვები სიზმრებს,
და ჯადოსნურ ჯოხს ბავშვივით ვიქნევ,
და როგორც უწინ, ზღაპრების მჯერა,
შენკენ მოვყვები მიღმიერ სივრცეს.
იმ დროს მახსენებ, ვიყავით ერთად,
ქვეშაგად გვეგო არხოტის მოლი,
და როცა ქარი დაქროდა ველად,
მეც ყვავილივით ნარნარად ვკრთოდი.
მათბობდი, როგორც პატარა იას,
შენს სუნთქვას მაშინ ჩემს სულში ვგრძნობდი,
ნეტავ ამ ხილვას ახლა რა ჰქვია,
მონატრებების ტალღად რომ მოდის..
No comments:
Post a Comment