მე მთელი ღამე შენი ვიყავ, თეთრი ზამბახი,
ნაზ ყვავილებად ვიშლებოდი შენს მწველ სხივებში,
მთვარე კი არა, მზე იყავ და ჩემი ცახცახი,
ციური იყო, კოსმიური, არმიწიერი.
შენს მაჯისცემას მძლავრად ვგრძნობდი ჩემს ლურჯ ვენებში,
ვნების ქაოსმა, ქარიშხალმა სისხლი არია
და თუ ოდესმე კიდევ გნახავ, კიდევ შეგხვდები,
სისხლის ჩხრიალი მეტყვის შენი სულის არიას..
No comments:
Post a Comment