თავდავიწყებით გკოცნიდი უცნობს,
ელავდნენ ბნელში შენი თვალები,
შმაგი ვნებების მიტევდა ურდო,
დრო იდგა ჩემი გარდაცვალების.
მიყვარდი ისე, როგორც არავინ,
და ვბანაობდი გეენის ცეცხლში,
არ იყო ჩემთვის არა წამალი,
რჩებოდა ჩემგან მხოლოდღა ფერფლი.
.და ვიყნოსავდი შენს ამო სურნელს,
სულში დაქროდნენ მეტეორები,
და სიყვარულის ბადაგით უძღებს,
ისევ იმ ღამის ჩრდილს გელოდები.
No comments:
Post a Comment