როცა შენთან ვარ!
დედა რომ კვებავს მთელი ღამე, ალერსით ავსებს,
ბაგეს მისველებს რძე, ტუჩს მადგას შენი სახელი,
მკლავებში მიმწყვდევ სიყვარულის შიკრიკს და მაცნეს.
მე ვიძირები ლურჯ თვალებში, - ზეცის სიღრმეში,
ასე მგონია, რომ ქალი ვარ ქვეყნად პირველი,
ვინც აღტაცებით იფრინა და გიმზერს ღიმილით,
გაბრუებული სურნელებით ნორჩი იელის.
ამიყვან ხელში და მატარებ ვარდების ბაღში,
დამეფინება ბროლის მკერდზე ფურცლები ვარდის,
ბედნიერების სათუთ კოცნას მომიძღვნის ქარი,
და მაშინ ვხვდები, ზოგჯერ თხოვნა ზეცაში ადის.
No comments:
Post a Comment