რაღაც შორეული მონატრებით,
რაღაც უცნაური რუდუნებით,
დგანან ქარაფებზე მონასტრები,
ცისკენ ილტვიან და... დუდუნებენ.
დამყავს გულის ჯიბით რვეულები,
დარდობს უმზეობას ბეგონია,
ჩემში - წვიმების და, ჩვეულებრივ,
შენი მონატრების სეზონია."
რობერტ მესხი
როცა ისე ძლიერ მენატრები,
ყველა დანარჩენი სულერთია,
სულში ყვავილსა ვზრდი ფეხაკრეფით,
მერე ქალაქს მივდევ ქოლგებიანს.
იქნება, სადმე დაგინახო,
ჩემს გულს შავი ობი მოსდებია,
მინდა ზეცაში ამიტაცო,
მაგრამ თუ ამზიდავ ცოდვებიანს.,
No comments:
Post a Comment