შენ განმიახლე დუღილი გულში
და ფორიაქი მუქ ლურჯ ვენებში,
ლაგამაწყვეტილ ვნებების ურჩი
მხედარი ისევ მეიმედები.
თვალწინ ჩამოშლილ ფარდას გადახსნი,
მეც გადაგიშლი წამწამთ მარაოს,
და ჩემი სულის ვნების ღადარში,
ვით გეიზერში მსურს გაბანაო.
ყოვნდები, ვხედავ, გზად გელის ჯვარცმა,
ჩემთან მოღწევა არს კი ადვილი?!
და ზოგჯერ თქმასაც ჯობია ართმქა,
თვით სიყვარული თუა ნამდვილი.
No comments:
Post a Comment