შენ ალბათ ზიხარ (სატრფიალო)

 შენ ალბათ ზიხარ, ან იქნებ დგახარ,

იქნებ კიდევაც ისვენებ ძილში,

მე უნებურად ქარივით ვგმინავ,

კვლავ უშენობის კუნძულზე გიცდი.

შემოატყდებათ ნაზ პეპლებს ფრთები,

ლანდებს დავუთმობ ფართო ასპარეზს,

თავზე გამწყრალი ჩემივე ნებით,

შევისწავლიდი სენის ანამნეზსს,

რომ არ მახსოვდეს  შენი სახელი,

არც ის დრო, როცა ვიყავით ერთად,

ზეცას რომ ჰგავდი თვალებგახელილს,

და შენ მიმაჩნდი ერთადერთ ღმერთად.

ალბათ, იმიტომ ვისჯები ახლა,

ჩემ წინ ბნელეთის ფანტომი მიდის

და უშენობის მოუხდელ სახადს,

როგორც ლაბადას მომაცმევს ბინდი.

.