ანდამატივით შენკენ მიწვევ და მეზიდები,
თითქოს წვენი დის ჩემს ძარღვებში იის, ტიტების,
არეულია ლურჯ-წითელი ფერები მელნის
და ბოკალებში ირეკლება სხივები სევდის,
გამომიტაცე ვით პარისმა ტურფა ელენე,
მთვარე ღრუბლებში თამაშობდა ჩვენთვის დილამდის,
და არაფერი იმ ცხოვრების რომ არ მახსოვდა,
შენ გამახსენე, ერთ დროს თურმე როგორ გიყვარდი.
No comments:
Post a Comment