მე და ჩანჩქერი
მივდექ, მოვდექ, შევუშვირე მკერდი,
ჩანჩქერის ქვეშ დავისველე კაბა,
ჩამოვუჯექ მერე წყლის ჭავლს გვერდით,
ჩვენ ორ შორის გაბმულია ძაფი,
მექაჩება, მიხმობს მალი-მალად,
მაგრამ ხშირად როგორ მივალ, რავი,
მთებში თოვლი ჩამოუშვებს ფარდას.
მე კი გული მხოლოდ მისკენ მიწევს,
ველოდები ახლა ზამთრის წასვლას,
მერე წყალში დავისველებ წვივებს,
ის დამითვლის ოცდაცამეტ მალას.
მაია დიაკონიძე
31.01.2024 წელი
No comments:
Post a Comment