ჯერ ვერ გავსინჯე მაგ ტუჩის გემო,
ვერ დავეწაფე თვალების ტბებსაც,
და თუ კი მაინც პატივი მერგო,
უკვდავების წყლით შემივსებ ემბაზს,
სხეულს არ ელის მაშინ სიბერე,
დარდი დამტოვებს, რაც მქონდა გუშინ,
ჩემო წადილო, წლები მიბევრე,
ბევრჯერ დავესწრო კვირტობას ნუშის.
რომ შენთან ვიყო,როგორც მერცხალი,
შენც მოგიყვანო მზე გაზაფხულის,
მეც ვიგრძნო ისევ, რომ ვარ ცოცხალი,
გრნობა გაჩუქო შენც არნახული.
No comments:
Post a Comment