შენთან ყოფნას და სიყვარულს 

ქვეყნად ვერავინ დამიშლის,

შენა ხარ ჩემი ამირან, 

ყარამან და გილგამეში,

გზაზე რომ შემომეყრები,

თვალების ისრით გაგიტან,

თუნდ დამახვედრო ეკლები,

იტყვი, – ეს შუქი საიდან!

თუმცა იმედიც გამიქრა,

შენ მაინც მეიმედები,

კალმად ვიხმარე ბატის ფრთა,

გიგზავნე თეთრი მტრედები.

სიზმარია თუ ცხადია,

ტახტს ვზივარ ფერგადასული,

სუყველაფერი კარგია,

თუ კეთილი  აქვს სასრული.