შვილს!

შვილს!

რა უნდა გითხრა მე შენ ახალი,

რა უნდა გითხრა, რაც შენ არ იცი,

დაჩაგრულია ხშირად მართალი,

აღზევებული - გამტეხი ფიცის.

რამდენს უგანა თავისვე სისხლმა,

სულ ახალგაზრდა ჩაწვა მიწაში,

მიწას ნაგროვებს სულ მისხალ-მისხალ,

მისთვის სამშობლო ერქვა ძვირფასი.

არ გაუმართლა, შენც არ დაკარგო

იმედი, შენი სამშობლო სუნთქავს,

დაე, მის ცაში შენც ინავარდო,

,,სამშობლო მზეა", ერთ პოეტს უთქვამს.

ბევრი შეგხვდება სახეზე ღიმით,

მაგრამ იცოდე, ენდო არავის,

ფარისეველის დადის ის ნიღბით,

ნურვის გაანდობ მაგ შენს გასაჭირს.

გაენდე მხოლოდ ცაში მყოფ უფალს,

ის არის შენი მშველელი, მხსნელი,

და ნუ გაიტეხ ნურასდროს გულსაც,

წინ გამარჯვების კვარცხლბეკი გელის.

მაია დიაკონიძე

14. 02. 2024 წელი