სიყვარულის კაცი
ერთ კაცს ყველა და ყველაფერი უყვარდა: სახლი, სადაც ის ცხოვრობდა, ღმერთმა მომცა თავშესაფარი, როგორ არ უნდა მოვუაროო, დაწკრიალებულ- დასუფთავებული ჰქონდა ეზო- ყურე; ცხოველებიც უყვარდა, კატაც ჰყავდა სახლში და ძაღლიც, ამათზე უკეთეს მეგობარს, რას შეიძენს კაციო, ამბობდა, ეფერებოდა და თავისუფალ დროს ელაპარაკებოდა კიდეც, ძაღლი ყეფით პასუხობდა, კატა- კნავილით, იმათი ენაც ესმოდა, რას ეუბნებოდნენ იცოდა; ყვავილებიც უყვარდა და ხეხილი, ეზოში მდგარი, ზრუნვას არ აკლებდა; ნათესავიც უყვარდა და მეზობელიც. უპურმარილოდ და უკმაყოფილოს სახლიდან არავის გაუშვებდა. ჰოდა, ამ კაცს, სიყვარულის კაცი შეარქვეს ახლობლებმა. სიყვარულის კაცი სწორედ იქ გაჩნდებოდა, სადაც ვინმეს უჭირდა.
ერთ დღესაც სიკვდილი მოვიდა მის წასაყვანად. ატირდა ეზო-კარი. არ წაიყვანოო, უთხრეს ყვავილებმა, ვინღა მოგვრწყავს და მოგვივლისო. კატამ პირველმა დაინახა სიკვდილი და კაცს, რომელიც ლოგინად იყო ჩავარდნილი, გვერდზე მიუწვა, მეც წამიყვანე, უპატრონოდ აღარ მინდა ცხოვრება, შეევედრა სიკვდილს. ატირდა ვენახი, ყანა, ატირდა ცოლ- შვილი.
სიკვდილმა ვერ გაუძლო ამდენ ცრემლს, თხოვნა - მუდარას და კაცის წაყვანა გადაიფიქრა. სიყვარულის კაცი გამოკეთდა. სულ სიყვარულით სავსე გულით დადის და გარშემო სიყვარულს არიგებს.
გავცეთ ჩვენც სიყვარული, მიიღოს იმან, ვისაც სჭირდება.
მაია დიაკონიძე
22. 02. 2024 წელი
No comments:
Post a Comment