სიყვარულისა მითხარი და მე ვერ გავიგე?!

გულარძნილ სულში აღარ ყვავის უკვე იები,

ცხოვრების წესი დამიწერა არსთა გამრიგემ, –

სხვისთვის  ყოფილა ვარდები და ჰორტემზიები.

ბარდნიდა თოვლი სულში 

და ვინ შეუშლის ამას,

ტკივილს ვატარებ მუჭი,

დარდებს დარდებზე ვაბამ.

სად არ  წამიყვანს ეს გული,

ფიქრებში ტყე-ღრეს მოვიარ,

მაგრამ ვერ ვნახე, ერთგული,

სამშობლოვ, შენი ტოლია,

.