რად არა ვარ!

რად არა ვარ ცაზედ მზე, რომ

თვალში სხივად ჩაგივარდე,

იცი, თავს არ მოგაბეზრებ,

იქ დამტოვე ხვალ დილამდე.

შენთან ღამეს გავათენებ,

მეტყვი, რა ხარ, ჩემო სხივო,

მოგაყრი მზის საფანელებს,

ტრფობის სულიც იქნებ ვიხმო.

მერე დილით თუ გამიშვებ,

ავაშენებ მზისფერ არკებს,

დაგიტოვებ ჩემს სანიშნეს,

თვალში ცისარტყლას რკალებს.

მაია დიაკონიძე

12.02.2024 წელი