მგელს!
ვერ გაგხადეს შენ დარაჯი ეზოს,
უწვრთმელია, ვიცი, შენი ჯიში,
მგელი იყო, ძაღლზე უთვამთ, ერთ დროს,
არა მჯერა, თუნდაც დამცენ მჯიღი.
საყელური დაიმშვენა ძაღლმა,
კუდის ქიცინს არ ეშვება ახლაც,
ოღონდ იყოს თბილადა და მაძღრად,
იხტუნავებს ცირკში მაღლა-მაღლა.
შენ კი მგელო, არ მიიღებ ლუკმას,
არამს, კუთვნილს ღატაკის და ობლის,
რა ვუთხარი დროს, უჟმურს და უკმარს,
ფეხაკრეფით ქვეყნად მიდი-მოდის.
შეგამჩნიეს, თავს აფარებ არტანს,
ადამიანს, როგორც ეშმაკს უფრთხი,
არ დანებდე, ჩემს იმედებს გატან,
თორემ კაცთა გაგიმზადეს ყულფი.
No comments:
Post a Comment