შვიდთა ფერთა (სიმღერა, სატრფიალო) კაფიებით ავტ. ავთანდილ ჟღერია, მაია დიაკონიძე

 სიმღერა

(სატრფიალო)

შვიდთა ფერთა მომეც შუქთა რიალება,

მომეც გული, შიგ მტლედ უნდა ჩაგეფინო,

და თუ სადმე მზე ჩადის და გიავდრდება,

ვიქცე ქოლგად, არ დასველდე, თვალის ჩინო.

აგერ შეხე, მაგნოლია ყვავის თეთრად,

ქარი ძარცვავს და შორს მიაქვს მისი თმები,

კულულები ისე ნაზად გაწეწვია,

თითქოს ჩვენ წინ ქალიშვილი იდგეს ერთი.

და სურნელიც ისეთი აქვს, გაგაოცებს,

თავბრუს მახვევს, შენს მკლავებში მინდა ვიყო,

შენი სუნთქვა ყურთან ახლოს გამაგონე,

და სიკვდილიც, თუ კი მოვა, შენთან მიჯობს.

მაია დიაკონიძე

4.12.2022წელი

კაფია ავტ. ავთანდილ ჟღერია

ლექსს წერ ტკბილს და სასიმღეროს,

სიცოცხლე ხარ და სიცოცხლეს არ ივიწყებ,

მეგონა რომ დიდხანს გემახსოვრებოდი,

შენ კი კარგო ო რა მალე დამივიწყე.

პასუხი ავტ. მაია დიაკონიძე

ვაჟო, როდის დაგივიწყე,

მე კი არა, შენ არ ჩანხარ,

აღარც ლექსებს აღარ მიწერ,

ვფიქრობ, გულში აღარ გყავარ,

მეგონა რომ გაედევნე 

მთით მომავალ სულ სხვა ფარას,

ვხედავ, რომ არ დამივიწყე,

გულსაოხად ეგეც კმარა.