ჩემ წინ დგახარ ვით უმწეო ნაზი ბარტყი,
არ მავიწყებ არც გულიან ღიმილ-სიცილს,
შენი სახლი იქვე მდგარი ხეა არყის.
მოფრინდები და ამივსებ სულის ჭურჭელს,
იღიმი და ამიჟღერებ სულის სიმებს,
მათქმევინებ შენთვის სიტყვებს, ჯერაც უქმელს,
,,შენთვის ვკვდები, საყვარელო, გამიღიმე!"
შენს ღიმილში იხატება მზეც და მთვარეც,
შემოსეულ ვარსკვლავებსაც რაღა ვუყო,
ო, მომეცი, ღმერთო მეტი სითამამე,
გაგიტაცო, საქმენი ვქნა საჩაუქო.
No comments:
Post a Comment