სამშობლოს!

შენ ისეთი ხარ, ოცნებებში როგორც გსახავდი,

ზღვების მიქცევა-მოქცევა და ტალღის ხავრდი,

წლები გავიდეს თუნდაც ასი,თუნდაც ათასი,

ისევ იქნები პურის ყანა, ოქროს ალერდი.

შენი სათუთი სიყვარულით ამივსე მკერდი,

მუდამ ვღბულობ, როგორც ჩვილი ალერსის ჟანგბადს

და თუ ოდესმე იმ ქვეყანას წავედი სევდით,

ამოვალ მუხად, კვიპაროსად, არყად და ნაძვად.

რომ მოგეშველო, როდისმე თუ გაგიჭირდება,

ვიქცე მახვილად, ხანჯლისტარად, ალესილ შუბად,

და შენზე მეტად, ჰე მამულო, უფრო მჭირდება,

მტლედ რომ დაგეგო, ჩაგეფინო მადლიან გულთან.

...