მე ვერ ვხვდებოდი სიყვარულის ზომას და წონას,
მსურდა მომეცა ყვლაფერი ბოლო წვეთამდე,
რაც მეტს გაძლევდი, აღარ მქონდა შენგან დანდობა,
მეტს მოითხოვდი, ძე უძღები თხემით ტერფამდე.
სურა კი, სავსე ჩემი სისხლით და ჩემი ხორცით,
ჭიქურებით და ფართოთვალა ლურჯი იებით,
იწრიტებოდა და შრებოდა ვით თხმელას მორჩი,
და დავრჩი მარტო, როგორც ქალი კამელიებით.
No comments:
Post a Comment