დამხატე ისე, რომ აჩქეფდეს ჩემში სიცოცხლე,
კალმით თუ ყალმით, სიტყვით, ბგერით, ლაღი სიმღერით,
რომ მოგეხვიო, როგორც ვაზი, შენთან მინდოდეს,
აღარასოდეს აღარ ჩაქრეს ჩემში იმედი,
რომ გაზაფხულზე აყვავდება სხეულში ვნება,
და სითბო ტურფა იასამნის ნაზ კვირტებს დახსნის...
ღრუბლების ქვემოთ მთის მწვერვალზე მზე შიშვლად წვება,
ვით ამორძალი, ტყვედ გამხდარი იმ ერთი ღამის.
მაია დიაკონიძე
26 12. 2022წელი
No comments:
Post a Comment