განა და მართლა არის ედემის, ასე ვეძახით,
და ვით მტევნები ცად აწვდილი ცოცხალი ვაზის,
ჩვენი ფიქრებიც ლამაზია, ყვავილ-ფერადი.
ასე მგონია ღმერთი გვისმენს, როცა ვსაუბრობთ,
როცა ერთმანეთს ვეფერებით და ვნებით ვკოცნით,
და განა ვინმეს, გენაცვალე შენს თავს დავუთმობ,
როცა შენ ერთი მოგიპოვე მხურვალე ლოცვით.
No comments:
Post a Comment