ჭადარი ლამობს სახლში შემოსვლას,
- ნუთუ შენც გცივა, - მე ვეკითხები,
ალბათ თუ დიდხანს ისიც ელოდა,
წუთებს სიგიჟის, თავდავიწყების.
რომ მოხვეოდა ქარი ტოტებზე
და მის მკლავებში სისხლს დაეარა,
ზამთრის სიო ქრის მსუბუქ ნოტებზე,
ყინვის მოასხამს ჭადარს ტიარას.
No comments:
Post a Comment