,,კუნწულა ლექსებიდან" - მოვიარაგვე კიდევაც, ამირან გოდერძიშვილის კომენტარით

 ,,სიტყვით შეგეწიე, სიტყვით აგამაღლე, სიტყვით დაგატკბე", სწორედ ასეთ შეფასებას მივცემ ბატონი ამირან გოდერძიშვილის - შესანიშნავი ქართველი პოეტის ჩემი ლექსებისთვის გაკეთებულ კომენტარებს. როცა ასეთი დიდი ადამიანი იჩენს თქვენ მიმართ ყურადღებას, ეს უკვე ღვთის მადლია. მადლობელი ვარ ამისთვის ღმერთის, რადგან ამ გულგრილ, უსიყვარულო გარემოში ყურადღებიანი და გულთბილი ადამიანის გამოჩენა დიდი განძია. მიმაჩნია, კრიტიკა, დადებითი თუ უარყოფითი შეფასება ლექსისა, აუცილებელია, რომ გავიზარდოთ, როგორც პოეტები და, პირველ რიგში, როგორც ადამიანები. მადლობა ბატონ ამირანს!

,,კუნწულა ლექსებიდან"

მოვიარაგვე კიდევაც,

ქვებ გავირბინე იორზე,

არაზანს ბებრის კიდება,

ოქროს ყანებად ვიბოძე.

უფალო, ქვეყნის დიდება,

ცეცხლ- წყალში გამოვილოცე.

მაია დიაკონიძე

1.07.2025 წელი

არაზანი - დიდი თონე

ამირან გოდერძიშვილის კომენტარით:

ულამაზესი ,, კუნწულა “ ლექსი, მიუხედავად ლექსის სიმცირისა, მასში საქვეყნო, საერისკაცო და სამამულიშვილო უფლება- მოვალეობა იმდენად სრულყოფილად არის წარმოდგენილი , რომ ახალი აზრის, ან სტროფის დამატებაც კი დაარღვევდა მის ჰარმონიას!!!!

,, მოვიარაგვე კიდევაც,

ქვებ გავირბინე იორზე”,

ულამაზესი მეტაფორაა ქართველი კაცის არსებობისა და მოღვაწეობისა,

არაგვი რომ თავისი შეუპოვრობითა და ბრძოლის ჟინით აახმაურებს, ცხოვრების ორომტრიალში ჩააბამს მთელ არაგვის ხეობას, ეს ხომ ქვეყნის სიხარულიან - ტკივილიანი ცხოვრების სახეა, რომელიც ჩვენმა უნიჭიერესმა პოეტმა ერთ ულამაზეს სიტყვაში ჩაატია —- მოვიარაგვე კიდევაც, სწორედ ეს მოარაგვებაა ქვეყნის ძალისა და ღონის მომცემი—- ალბათ სწორედ ამას იტყოდა საქრთველოს მამა, დიდი ილია!!!!

თანაც ეს ახალი ქართული სიტყვა —- მოარაგვება, დღეს რომ დაიბადა, თანაც ყოვლის დამტევი, რომ არის, თანაც, ნაღდი, ქართული მებრძოლი სულისა, რომ არის და რაოდენ საამაყო და სასიხარულოა, რომ ამ ახალი ქართული სიტყვის შემოქმედი ჩვენი უნიჭიერესი და უკეთილშობილესი პოეტი მაიკო დიაკონიძეა!!!!

მილიონი მადლობა ქალბატონ მაიკოს!!!!!

მხოლოდ მოარაგვებით არ კმაყოფილდება პოეტი, მან იორის სანაპიროებიც მოირბინა, ივრის ჭალებში კაკაბიც და გნოლიც ააფრთხიალა, არაზანში, დიდ თონეში ჩაკიდებული მეპურეც მოინახულა და ოქროს ფერი თავთუხებითაც გაიხარა გული!!!!

ამ საოცარი და უდიდესი სიმდიდრის პატრონი უფალს მადლობას როგორ არ უძღვნიდა და პოეტი წერს:

,,უფალო, ქვეყნის დიდება,

ცეცხლ-წყალში გამოვილოცეო”!!!!

ცეცხლ-წყალში გამოლოცვილ სამადლობელს უფალი, უყურადღებოდ რომ არ დატოვებს, ეს ყველამ ვიცით!!!!......

ამ დიდებულ ლექსს, დიდი ვაჟაც კი, სიამოვნებით მოაწერდა ხელს, ეს ჩემი სუბიექტური აზრია, მაგრამ მიხარია, რომ , თურმე მაიკოს ქალიშვილი ულამაზესი სოფიო ჭელიძეც მეთანხმება თავისი შესრულებული ვაჟას პორტრეტით!!!!

მადლობა დიაკონაძეების ლამაზ ოჯახს!!!!