დავდუმდი
გეძახე, ვერ გაგონე,
მგონი, ვეღარ ცნობ შენიანს,
ეს განშორება მაგონებს, -
უშვლოდ დარჩენილ შველიანს.
ან მგელი შეჭამს, ან ტურა,
ჩასაფრებული ბევრია,
სამშობლოს თალხი ახურავს, -
ცრემლით უძღებ შვილს ელიან.
დავდუმდი, აღარ ვხმაურობ,
ან კი რომელი ხმა ვარ,
თუ გირჩევნია სხვა უფრო,
შენს სალოცავს და ხახმატს.
მაია დიაკონიძე
16.07.2025 წელი
No comments:
Post a Comment