სატრფიალო ლირიკიდან
წვიმდა, წვიმდა...
წვიმდა, წვიმდა და არაფრით გადაიღო,
ჩამოიქცა ლამის მთელი ზეცა,
და იმის შუქს დავემალე ვერსად.
წვიმდა, წვიმდა, მოჟღურტულე ჩიტუნიებს
ფოთლების ქვეშ მოენახათ ბინა,
შენს თვალებში ვკრეფდი კოცნით ცის ლურჯ იებს
და ვაწყობდი წვიმის ათას მძივად.
მაია დიაკონიძე
20.11.2022 წელი
No comments:
Post a Comment