იმედი ჯახუას და თამრიკო იაშაღაშვილის ლექსების შესახებ

 ასეთი საოცრებები თუ ხდებოდა, არ მეგონა. დაიდო აწ გარდაცვლილი პოეტის- იმედი ჯახუას ლექსი, რომლის პირველი სტროფი სიტყვა-სიტყვით ჩემი სუდენტობისდროინდელი მეგობრის - თამარ იაშაღაშვილის ლექსის სიტყვა-სიტყვით გამეორებაა. მთელმა ჯგუფმა ზეპირად ვიცოდით. გაგრძელება თამრიკოს ლექსის არ მახსოვს, მაგრამ ეს პირველი სტროფი ჩემმა დებმაც კი იცოდნენ ზეპირად და ინტერნეტშიც არაერთხელ დამიდია. რა საოცრებაა, 1979-1984 წლებში ვსწავლობდით თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, თამრიკო ვერსაიდან ვერ გადმოიღებდა ამ ლექსს, ბავშვობიდან წერს ლექსებს. გამოდის, შეიძლება ერთნაირი ლექსები დაწერონ ადამიანებმა?!

წვიმს, სანატრელო, წვიმს!

წვიმს, სანატრელო, წვიმს!..

- ეშველათ მწყურვალ ველებს...

მოხვალ, სველსა და ცივს,

მხრებზე დამაწყობ ხელებს...

ძლივს... როგორც იქნა... ძლივს...

- წლების, წვალების მერე...

თვალებს ნუ დახრი ძირს -

ნუ დამიმალავ ცრემლებს...

- ცრემლზე ვინ ეტყვის ძვირს

თვალებს, ვერმონაფერებს?..

როგორღა ვწამებ ცილს

გულს - ბარტყივით რომ თრთის...

ყელს - მარგალიტთა ღირსს...

თმებს - მზეგარეულ ღელეს?!.

- ვის შევლეოდი, ვის?..

- შენ, სანატრელო?.. მერე?!.

წვიმს... როგორც იქნა, წვიმს...

და დარწყულებულს (ძლივს!..)

ველებს - ფერთაგან მწირს,

რომ დაუბრუნებს ფერებს,

- მოხვალ, სველსა და ცივს,

მხრებზე დამაწყობ ხელებს...

დარწყულებული მოლოდინისა

წვიმს, სანატრელო, წვიმს!..

- ეშველათ მწყურვალ ველებს...

მოხვალ, სველსა და ცივს,

მხრებზე დამაწყობ ხელებს...

ძლივს... როგორც იქნა... ძლივს...

- წლების, წვალების მერე...

თვალებს ნუ დახრი ძირს -

ნუ დამიმალავ ცრემლებს...

- ცრემლზე ვინ ეტყვის ძვირს

თვალებს, ვერმონაფერებს?..

როგორღა ვწამებ ცილს

გულს - ბარტყივით რომ თრთის...

ყელს - მარგალიტთა ღირსს...

თმებს - მზეგარეულ ღელეს?!.

- ვის შევლეოდი, ვის?..

- შენ, სანატრელო?.. მერე?!.

წვიმს... როგორც იქნა, წვიმს...

და დარწყულებულს (ძლივს!..)

ველებს - ფერთაგან მწირს,

რომ დაუბრუნებს ფერებს,

- მოხვალ, სველსა და ცივს,

მხრებზე დამაწყობ ხელებს...

იმედი ჯახუა