დღეს ერთ სასაცილო ამბავს მოგიყვებით: ვართ გურიაში, დილაა ადრიანი, გვძინავს მე და სოფოს ერთ ოთახში, ცხელა, ზაფხულია, ფანჯრები ღია გვაქვს. საშინელმა ყვირილმა გაგვაღვიძა, ისმის: - მოგკლავ, ყელს გამოგჭრი ამ ნაჯახით. არის გინება, უბედურება. შეშინებულებმა გავიხედეთ ფანჯრიდან, მეზობლის კაცი ნაჯახით ხელში მორბის, ვიღაცას მისდევს, ლამისაა დუჟები გადმოსდის პირიდან, ოთახში გავიტრუნეთ შიშისგან, ემანდ ჩვენც არ შემოგვივარდესო, ვსხედვართ, ვკანკალებთ. იმედი გვაქვს, რომ რომელიმე მეზობელი შეაჩერებს, უკვე მერამდენე წრეს არტყავს და უეცრად, ფანჯრიდან გადაჭყეტილები, რას ვხედავთ, მის წინ მოზვერი გარბის, თურმე მას მისდევს, ვერაფრით დაუჭერია, ცოტა ნაბახუსევიც ბრძანდებოდა ჩვენი დამწიოკებელი. რა თქმა უნდა, მოზვერისთვის ცუდად არ დამთავრებულა ეს ამბავი, მალე ყველაფერი მიწყნარდა. ჩვენ კი შემოვტრიალდით, იმდენი ვიცინეთ, ლამის გავიგუდეთ, დღემდე ღიმილს მგვრის ეს ამბავი. მოკლედ, გურულების ხელში არ მოიწყენ. ჩემი გოგოც ხომ გურულია.
No comments:
Post a Comment