მეძებეთ, ავტ. სალომე გოგოლაძე

 მეძებეთ!..

მეძებეთ!..რომელიღაც ლექსის, რომელიღაც სტროფზე...

თვალხილული ვტოვებ სხეულსა და მიწას,

ეს დაიწყო გუშინ ...

12- .სა და 20 - ზე,

როცა მთვარე ცაში კატასავით იწვა,

სხეულიდან გასვლა უცნაურად მოხდა,

მე დავტოვე ბინა,

მე დავტოვე სახლი,

ჩამესმოდა ქარის წუხილი და ოხვრა..

და ვხედავდი ქალაქს მეძავივით გახდილს,

ამ სრულ სიჩუმეში დარაჯობდა მოკვდავთ,

ღამე მობარბაცე ჩაძინებულ ჩრდილებს,

იდგა მათხოვარი მოქანავე თოკთან

როგორც მომაკვდავი ღმერთის მომლოდინე,

მე გეძებდი ყველგან, იმ ნაცნობი სუნით,

გზა - გზა ნაფეხურებს ვზომავდი და ვთვლიდი,

იწვა ვიღაც ბნელში იქვე, დაქანცული,

როგორც ბედისწერის ჩახერგილი ხიდი,

ჩამოწურა ზეცამ წვიმის ყველა ცრემლი,

ვერ იძინებს ვიღაც თმაჭაღარა კაცი,

ის, ვიღაცას უცდის, ის, ვიღაცას ელის,

ხრინწიანი ხველაც შეპარვია ხმაში.

აშრიალებს ქარი ფარღალალა ყუთებს,

დახრა პაპიროსმა ფილტვები და ძვლები,

და დაიწყეს ცვენა ფანტელებმა უცებ,

აჭრიალდა მიწა რაღაც აღტაცებით..

მე მოვედი!.. - ყვირის,

მე მივდივარ!.. - ვამბობ!..

თუ მომძებნით, აქ ვარ, რომელიღაც სტროფზე,

ლექსი?...

მოიცადე!..გაგიყოფდი ამბორს ,

სანამ თოვლად მოვალ 12 სა და 20 ზე.

სალომე გოგოლაძე