ავტ. მაია წიკლაური

 გალოთებას თუ დავიწყებ, გამაჩერე,

სიყვარული მტკივა როგორც ნაკეთრალი,

ჭრილობაზე მომეფერე და მაჩვენე,

სხვა ლოთები, სიყვარულის სუნთქვით მთვრალი,

თავის მოკვლას თუ ვაპირებ, გამომტაცე

ფიქრებს,

თითქოს ეს გზა წაშლის ყველა ცოდვას ,

გადახტომას დავაპირებ, ხელი მტაცე,

მითხარი რომ

დროა მოვრჩე შენზე ბოდვას,

დამაწყნარე, იქნებ ჩემით მივხვდე რამეს,

იქნებ შიშებს დავემალო მზის სხივებში,

შევურიგდე იქნებ მთვარეს და ბნელ ღამეს,

ისევ ჩავწნა გვირილები შენს ღილებში,

იქნებ ისევ შეგიყვარდე, როგორც მაშინ,

ჩემთან ერთად ზღვის კენჭებს რომ აგროვებდი,

ისე ნაზად გამიყარე თვალი თვალში,

რა ვიცოდი, თუ როდისმე დამტოვებდი,

წამოდგომას ვცდილობ, მაგრამ

ვეღარ ვდგები,

თითქოს მიწამ შეიწოვა ჩემი ძალა,

ასე სუსტი ნეტავ რაში გამოვდგები,

უცებ ჩემი სიბეჩავე შემეზარა,

წამოვდექი, მხრები ფართოდ გადავშალე,

მთელი მკერდით ჩავისუნთქე ღმერთის მადლი,

შენს ღალატში მე არა ვარ დამნაშავე...

ყველა გრძნობას დაგიბრუნებ

და ნურაფერს დამამადლი.

მაია წიკლაური