მანქანიდან გადმოსვლისას, ჩვენ თავზე ღამის ფრინველმა გადაგვიფრინა და ხმამაღლა დაიყივლა, თითქოს მას ამით რაღაცის თქმა უნდოდა, წმინდა პაულის გზატკეცილის ნაპირებზე მუქი ჩრდილებით მოსილი ტყე მოჩანდა, უჩვეულო ხმები ისმოდა, ვერ გამერჩია ნადირის იყო თუ ადამიანის, ვილიამი სწრაფი ნაბიჯებით მიმიძღოდა წინ, ის სულ აკანკალებული იყო, იგრძნობოდა, რომ მას სწყუროდა გამოძიების დაწყება, როგორც მგელს სწყურია სისხლი, ეს ამბიციური ახალგაზრდა მიღწეულით არ კმაყოფილდებოდა, ჩვენ ნელ-ნელა ვუახლოვდებოდით კოლეგებით გარშემორტყმულ ადგილს, თან ყველაფერს დაკვირვებით ვათვალიერებდით, როგორც იქნა მივედით ბორცვთან სადაც ტრაგედია დატრიალდა, გამაოცა იმან, რომ სულ ყველას შეძრწუნებული სახე ჰქონდა, მეც დავინახე, არაადამიანის მიერ ჩადენილი სასტიკი და ცივსისხლიანი მკვლელობა, ვილიამს სახეზე ფერი გადასვლოდა, ეს იყო ახალგაზრდა ქალის გამოფატრული და დასახიჩრებული გვამი, ორგანოები მოჩანდა მუცლიდან, ლამის გულია ამერია, რაც ყველაზე შემაძრწუნებელი იყო, ნახევარი სახე რაღაცა ცხოველს მოეჭამა გოგონასთვის, მისი ვინაობის გაგება თითქმის შეუძლებელი იყო, მთვარე გამოსულიყო ღრუბლებიდან და უმოწყალოდ წარმოგვიჩენდა ადამიანის ნამდვილ სახეს, ცხოველურ ბუნებას, დაუბერა დეკემბრის ცივმა ქარმა, ამაკანკალა, არ ვიცი სიცივისაგან თუ დანახული საშინელებისაგან, ვილიამმა სწრაფად გასცა ბრძანება და უეცრად მის ხმას შეუერთდა სავსე მთვარის შუქზე აყმუვლებული ნადირის ხმა, თითქოს მგელიც წუხდა მომხდარის გამო, მისტერ ბლექმა, თავისი სასიამოვნო, მაგრამ ათრთოლებული ხმით ბრძანა, რომ სწრაფად გაეჩხრიკათ გარშემო პერიმეტრი, იქნებ მკვლელობის იარაღი, თვითონ მკვლელი ან რაიმე ნივთმტკიცებულება ეპოვნათ. მის სახეზე შევნიშნე მონდომება, რომ რადაც არ უნდა დაჯდომოდა, დამნაშავე უნდა ეპოვნა, მან შეისწორა თავისი პალტოს საყელო და ისიც გჰაყვა კოლეგებს, მე კი დავრჩი გაციებულ სხეულთან და ვათვალიერებდი მას, გაყინული ზღვისფერი თვალები შეჰყურებდა ცას და მათ ანარეკლში მთვარე იხატებოდა, უეცრად მეგობარმა მიხმო, მის სიტყვებში იმედი გამოსჭვიოდა და მე გავიფიქრე, რომ ჩვენ აუცილებლად ვიპოვით არამზადას, კრიმინალისტები დავტოვე გვამთან და გავემართე ვილიამისაკენ, რომელსაც ერთი მხრიდან მთლიანად ჩრდული ფარავდა, მას ყველა კუნთი დაჭიმული და სუნთქვა გაძლიერებული ჰქონდა, მან ღრმად ამოისუნთქა, მხარზე თავისი ძლიერი და დიდი ხელი მომიჭირა, მიმიზიდა უფრო ახლოს თავისაკენ და ხელით მიმითითა მთვარით განათებულ გამხმარ ბალახში მდებარე ნივთისაკენ, ეს იყო შესანიშნავი ნახელავი, რომელიც მხოლოდ შეძლებულ ადამიანებს შეიძლება ჰქონოდათ, თვალწინ წარმომიდგა ის სცენა თუ როგორ კლავდნენ ამ ძვირფასი დანით ახალგაზრდა სიცოცხლით სავსე ქალს.უცნაურმა აზრებმა თავი ტყვიასავით დამიმძიმა, ვილიამი შემომიტრიალდა და თავისი თვალებით გამჭოლი მზერა მესროლა, რომლის აზრსაც მხოლოდ მე ჩავწვდი, ეს ნიშნავდა, რომ მას უკვე მოფიქრებული ჰქონდა მოქმედების გეგმა...
No comments:
Post a Comment