ცოდვის სიმძიმე ამირევს ფიქრებს,
რომ არ დავკარგო სევდის მოტივი,
სიხარულს აღარ ვემეგობრები, -
ნაღველში ვპოვე ლაიტმოტივი.
ცხოვრებას ჩვენსას ახურავს თალხი,
მომავლის იმედს ჩაატყდა ძვლები,
არაკაცობას თვლიან გმირობად, -
თავს იწონებენ ცხოვრების წესით.
ბავშვის ოცნებას, იყოს ვაჟკაცი,
დამფასებელი თუ არ ეყოლა,
თუკი ნიკალას სულს რომ ჩახედავ,
"ვერ გავიგეო"- ეტყვი მეგობარს,
თუკი გულიდან ამოსულ სიტყვას
პილპილს მოაყრი და არა შაქარს,
თუ სანთელივით არ ჩაიღვენთე,
სადმე ქუჩაში ობოლს რომ ნახავ...
რაღა ყოფილა ჩვენი ცხოვრება,
თუკი არა გწამს ამ ქვეყნად ღმერთის,
თუკი ტაძარში აღარ ილოცებ და
ფულის ტომრებს მოიწყობ გვერდით.
No comments:
Post a Comment