ჩამტყდარა ხიდები, ერთმანეთს ვეღარ ვცნობთ,
არ გვესმის ამ ქვეყნის ტკივილი, გოდება,
ჩაკეტილ სახლებში, ფიქრების საყრელზე,
გულქვა სიმარტოვე სარკმელთან მოდგება.
უგრძნობი სამყარო გამშრალი თვალებით,
ფულზე დაგეშილი ძაღლური ალღოთი,
სულს ითქვამს წამებით, ჩქარობს და გვაბრუნებს...
ციყვივით, ნაღველით ტყის პირებს გავყურებ.
No comments:
Post a Comment