ღამეა, ბნელა, ლურჯი მთვარე აღარ თამაშობს
და უშენობით სავსე არის სველი ქუჩები...
წვიმს ისე, როგორც, უწვიმია, ალბათ, არასდროს, -
ცრემლის წვეთებით გაუვსია სევდას გუგები.
მუნჯია ღამე, შენც მუნჯი ხარ და შენი სახლიც,
კარზე ბოქლომი დაუდიათ რკინის ჯაჭვებით,
ჩემში კი ისევ ღრმა ფიქრებით სილუეტს ვავსებ
და ამ ცხოვრებას გავაგრძელებ შენი ხატებით.
ღამეა, ბნელა და სიცივე შემიკრავს ხელებს,
ყინავს ჩემს გულში და ყინული დაფარავს წყალსაც,
მე კი, მწყურვალი, უშენობით სილუეტს ვავსებ
და უშენობის სიზმარშიაც შენს სახეს ვხატავ.
No comments:
Post a Comment