თოვლმა გადაფარა ბილიკები,
სახლებს გავცქერივარ უსახურებს,
ამ გზას ბოლომდე თუ გავუყევი,
ალბათ მოწონებას ვიმსახურებ.
თვალში ნაცარივით მომაბნია
ქარმა ფიქრები და ბარათები, -
ციდან ეშვებოდნენ მტრედებივით
თეთრი, ნაღვლიანი ფასადებით.
გული დრო-ჟამივით მიიჩქარის,
სულში ამოხეთქავს არტერია,
შენი წერილები ვერ ვიცანი, -
ალბათ რაღაცაში ამერია.
No comments:
Post a Comment