ხარის ქედივით ძლიერო,
მიწავ, რად არა ღონდები?!
შენი შვილების ძვლებითა
გადავსებულა კბოდები.
შენ შეინახე შენს მკერდზე
დასვენებული ვაჟები,
მამა-პაპათა საფლავებს
კვლავ მიემატა ნათელი.
მიწავ, რად არა ღონდები,
ანგელოზნიც კი ტირიან,
ის დაკარგული ადგილი,
მაჩაბლის წყაროს ხიდია.
No comments:
Post a Comment