მე შემოდგომამ ამკინძა ფიქრად,
მოგონებები აშლილა ქვიშის,
ქარი სახეში შემაყრის ფოთლებს,
თითქოს ბუნებაც ჩემსავით ტირის...
სიკვდილის სუნი დამდგარა ტყეში,
ნეკერჩხლის ფოთოლს დაეტყო წყენა,
ჩემს გულს შეზრდია სიშავე მიწის,
სევდის ღრუბელი იღვრება ცრემლად.
No comments:
Post a Comment