დგას ეკლესია, როგორც ღვთის სვეტი,
როგორც ნატეხი ჩვენი გულების,
ქვებზე ხავსები შემოსდებია,
დაუთმენია წლები ულევი.
საკმევლის სუნი, სანთლების შუქი,
შესამოსელი თეთრი, კვართივით,
საუკუნეთა უკან მზირალი,
ბრწყინვალე ხატი ზეამაღლების.
დგას ეკლესია, - სიცოცხლის სვეტი,
როგორც სიმტკიცე კაცის გონების...
თავზე ნათელი შემოხვევია, -
თავის წიაღში ყველას მოგველის.
No comments:
Post a Comment