გზა ამაღლების...

მაწევს უღელი, დაღლილი მხრებით

ვეღარ ავზიდე მთელი სამყარო,

ჭაობში შთენილს გამოსვლა მიჭირს, -

ვიქნევ ხელებსაც, მაგრამ ამაოდ,

გუგებს მისველებს ნაკადი ცრემლის,

გულს მარტოობის ღრუბელი ფარავს,

ეს უსახური ცხოვრება მიპყრობს,

უსუსურობის მწვერვალებს ვლაშქრავ,

თითქოს მომიგდეს ჩაკეტილ მუჭში,
კედლები მოჩანს მომავლის ხედად,

თვითმკვლელობაა ჩვენი ცხოვრება, -

ცოდვებით სავსე, ამასაც ვხედავ

და მაპატიე, ღმერთო, ჩივილი,

ჩემთვის კი არა, სხვებისთვის ვბედავ,

მომეცი ძალა, ნიჭი და ღონე,

გზა ამაღლების გავლიოთ ერთად.