ირხეოდა ჭადარი,
კაბის კალთებს იწევდა,
გაგიჟებულ ქარიშხალს
სალაღობოდ იწვევდა,
არ სციოდა, მის გულში
სიყვარული ღვიოდა,
ატირებულ თვალთაგან
სიმწრის ცრემლი სცვიოდა.
შემოდგომის ფოთლები
ლამაზ მძივად აკინძა,
მერე თავის საყვარელს
გულზე მძივად დაკიდა,
და შიშველი მიჯნური
გადაეშვა მორევში,
წვიმა ტანს უსველებდა,
მზე ვიდოდა ზმორებით
No comments:
Post a Comment