ერთი გიშრის საყურე მაქვს,
შვილს მზითევში გავატან,
ოქრო-ვერცხლის კიდობანი
ღმერთს შევწირე ზვარაკად.
ეს ხალიჩა, ჭრელი ველის,
ზედ მწყერი რომ ბარტყდება,
ჩემთვის უნდა დავიტოვო,
ვიცი, გული არ ცხრება,
ლამაზ-ლამაზ ყვავილებით
ხშირად მოიჩითება,
მშობელ მიწას მადლი ვუძღვნათ, -
ჯერ მე, მერე შვილებმა.
No comments:
Post a Comment