მაგ საცრისხელა თვალებით,
სევდა გიმძიმებს ქუთუთოს,
ღმერთს რატომ არ სთხოვ შველასა, -
მადლს გაიღებდა უთუოდ.
რომ შენს სალხინოდ, ნიკორავ,
არაგვმა მძლავრად იდინოს...
ქორფა ბალახით აავსოს
ჭალა, ხევი და ღილკილო
ჩახსნას მიწასა, რომ წყალმა
დედის ცრემლებით იტიროს...
რომ აყვავილდეს მიდამო,
ყანამ მოისხას თავთავი,
ზამთრისთვის კაცის მზადებას
წინ არ ხვდებოდეს ავდარი...
მაგ საცრისხელა თვალებით
რა უცნაურად მიცქერი?
მე მხოლოდ ძე ვარ ადამის,
უძლურის ცრემლით ვირწყვები...
No comments:
Post a Comment