შევხიზნებივარ დედის ფიქრებს და დედის ლოცვას,
როგორც ბატკანი უსუსური, უდროოდ ვტირი,
ვენებდაცლილი ავადმყოფის სევდით ვარსებობ
და შენს თვალებში სიხარული ძალიან მიკვირს,
ძალიან მიკვირს, ძალიან მიკვირს...
ამდევნებია ქარბუქი და სეტყვა თამაშობს,
ჩემს სახეს წვიმის ნაკადები ჩამოსდის ცრემლად,
არ მიცხოვრია ამ მიწაზე თითქოს არასდროს,
თითქოს არასდროს, თითქოს არასდროს გვეცხოვროს ერთად.
No comments:
Post a Comment