მოგონებებს დააფრინდა ჩიტი,
ამოკენკა, დამიტოვა სევდა,
გულს მიწვრილებს კოდალას ხმა ტყეში,
კაკ-კუკ, კაკ-კუკ, - გულის ფიცარს ჭედავს.
დაუბერავს შემოდგომის ქარი, -
ფოთლებივით ამიკენწლავს ფიქრებს.
მიწა საბანს დაიფარებს მალე,
მე კი ნაღველს თავშალივით ვიხვევ.
No comments:
Post a Comment