ბაბუაჩემი
ბაბუაჩემის თოფი მახსოვს, მისი სიათა,
მერე ერთხელაც უკუნ ბნელში გადაინათა,
ბაბუაჩემის ჩამოვარდა ციდან ვარსკვლავი,
მას მერე მის დამნახველი არვინ არ არი.
ჩხვერავდა მიწას ჩვენი ხარი - მისი ნაზარდი...
ვასაფლავებდით, ჩავძახოდი: - ,,ბაბუ, სადამდი",
გაჭირვებისას ჩქარა ფეხზე წამომდგარიყო,
მისი სიკვდილი, მჯეროდა, რომ გამოცდა იყო.
ბევრმა მიბაძა ბაბუაჩემს, ბევრი წავიდა,
ვარსკვლავთა ცვენას ვადევნებდი თვალებს ყანიდან,
ამაგდარ კაცებს, სამშობლო რომ ასე უყვარდათ,
ვაზის ცრემლები, ვით ტარიგი მიაქვთ უფალთან.
მაია დიაკონიძე
22. 02. 2024წელი
Monday, April 21, 2025
ბაბუაჩემი
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment