კაცი და ალი (ლეგენდა)

 მე, სირინოზი დავცურავდი ლურჯთვალა ტბებში,

მაგრან უეცრად დაგინახე წყალქვეშ ჩემ გვერდით,

ხელი შევახე შენს კულულებს და ლამაზ სახეს,

მას მერე აღარ მიძინია არც ერთი ღამე.

შემიყვარდი და შეგიყვარდი, მორბოდი ტბასთან,

შენ ჩემი, ხოლო,მე კი შენი უზომოდ მწამდა,

მე გიმღეროდი, გაძინებდი მჩქეფარე ზვირთში,

მაგრამ ზარებად დაგვეკიდა დარდები დიდი. -

მე არ შემეძლო, რომ ხმელეთზე მეცხოვრა შენთან,

ტბის სამეფოს ვერ ვიგუებდით, ძვირფასო, ერთად...

და მაშინ ვთხოვე, უფალს მაღლა, ვექციე ქალად

და ზვირთებიდან აფროდიტა მეორედ გაჩნდა,

მას მერე გადის დრო და ასე მოვდივართ ერთად,

ვკვდებით, ვცოცხლდებით, ლეგენდა კი ლეგენდად რჩება,

რომ დიდ სიყვარულს არ აქვს ზომა, სიგრძე და განი,

ეს ბედისწერამ შეგვახცედრა კაცი და ალი.