ის მ თ ვ ა რ ე! ავტ. ელგუჯა ციგროშვილი, ლექს-კომენტარი, მაია დიაკონიძე

 ის მ თ ვ ა რ ე!

მაშინაც ბადრი მთვარე კრთებოდა,

იდუმალ შუქით მოსავდა არეს...

მაღლა ახედვა არც მჭირდებოდა,

მაგ შენს თვალებში ვუცქერდი მთვარეს!

უხსოვარ დროით დავცილდით ე დ ე მ ს,

ყურში იმ წლების ფეხის ხმაც მიწყდა,

მოლზე დაწოლილს რომ შეგახედე,

იქნებ ის მ თ ვ ა რ ე ც გადაგავიწყდა.

მე კი სულ მახსოვს ეგ შენი სახე,

და ... უიმედო ლექსებიც ვწერე...

მ თ ვ ა რ ე, რომელიც შენს თვალში ვნახე,

ც ა ზ ე დანახულს ვერ მივაფერე!

კიდევაც ბევრი მოვა ზაფხული,

დღემდისაც ბევრი ლექსები ვბწკარე,

მაგრამ შენს თვალში შემონახული,

სულ სხვანაირად მ ი ყ ვ ა რ ს ის მ თ ვ ა რ ე!

ელგუჯა ციგროშვილი

თესალონიკი, 01. 11. 2022 წელი

და განა მარტო მთვარე კრთებოდა,

ამ ჩემს თვალებში იდგა ზაფხული,

ეს ჩემი გული ვერ გელეოდა,

ვერ გელეოდა ტუჩიც ალუბლის.

გვეფარა ტანზე მწვანე ბალახი,

შორით ისმოდა ჭიხვინი ცხენის

და დაშორება გარდაუვალი,

ჩამომდგარიყო, ვით განაჩენი.

სულში დაჭინჭრულს მკბენდნენ ქარები,

არგადაჩვეულს შენი ალერსის,

ახლაც ალერდის პირში მაქვს გემო,

და მოგონება ლურჯი ზვარესი.

და თუ კვლავ ხედავ ჩემს თვალში მთვარეს,

თუ ირეკლება ისევ ზაფხული,

არაფერი არ შეცვლილა დღემდის,

ის მთვარე არის შემონახული.